✍️ សព្វទានំ ធម្មទានំ ជិនាតិ ✍️
ធម្មទានឈ្នះអស់នូវទានទាំងពួងក្នុងគម្ពីរព្រះត្រៃបិដកខ្មែរភាគ ៥២ ទំព័រ ២៧ ✍️ក្នុងអប្បមាទវគ្គ✍️
អប្បមាទេន មឃវា,ទេវានំ សេដ្ធតំ,គតោ,អប្បមាទំ បសំសន្ដិ,បមាទោ គរហិតោ សទា ។
មឃមាណព ដល់នូវភាពជាបុគ្គលប្រសើរបំផុត ជាងទេវតាទាំងឡាយ ព្រោះតែសេចក្ដីមិនប្រមាទ អ្នកប្រាជ្ញទាំងឡាយតែងសរសើរនូវសេចក្ដីមិនប្រមាទ ត្មះតិះដៀលនូវសេចក្ដីប្រមាទ
សព្វៗកាល ។
៙. ចំណងខ្សែ
បែរ ចង់ស្រាយ ងាយ ជាងពិត
ចំណងចិត្ត លង់គំនិត រួបរឹត ខ្លាំង
មិន ងាយស្រាយ ឈឺចិត្តកាយ ស្ពាយទុក្ខំ
ស្មារតីតាំង កម្លាំងញាណ មានឱកាស ។
• ចំណងចិត្ត ពិតគន្ថៈ ចាក់ស្រែះ ភព
ស្លាប់ថ្ងៃយប់ មិនបញ្ឈប់ ជាតិច្រើនណាស់
ត្រូវស្មោះត្រង់ ព្រះពុទ្ធអង្គ ទ្រង់បានត្រាស់
ត្រូវ ឱ្យច្បាស់ ចិត្តស្រឡះ លះ អាល័យ ៕៚
Dhamma Home🌷🌷🌷🌷🌷
៙. បិ. ៣១ / ១៤២ • នាយំ ភិក្ខវេ កាយោ តុម្ហាកំ នាបិ អញ្ញេសំ. ម្នាល ភិក្ខុទាំងឡាយ, កាយនេះ មិនមែន ជារបស់ អ្នកទាំងឡាយ, ទាំង មិនមែន ជា របស់ អ្នកទាំងឡាយដទៃ ទេ. ។
. អដ្ឋកថា, • អត្តនិ ហិ សតិ អត្តនិយំ នាម ហោតិ. កាលបើ មាន អត្តា, ទើបឈ្មោះ ថា មាន អ្វី ៗ ជារបស់ អត្តា ។
• អត្តាយេវ ច នត្ថិ តស្មា ន តុម្ហាកន្តិ អាហ. តែ អត្តានោះឯង មិនមាន, ព្រោះ ដូច្នោះ ទើប ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ទ្រង់ត្រាស់ ថា កាយនេះ មិនមែន ជារបស់ អ្នកទាំងឡាយ ។
• អញ្ញោ នាម បរេសំ អត្តា. អត្តានៃ អ្នកដទៃ ឈ្មោះថា ដទៃ ។
• តស្មឹ សតិ អញ្ញេសំ នាម សិយា. បើ អត្តា អ្នកដទៃនោះ មាន, ទើប ឈ្មោះថា មាន អ្វី ៗ ជារបស់ អ្នកដទៃ ។
• សោបិ នត្ថិ តស្មា នបិ អញ្ញេសន្តិ អាហ. ប៉ុន្តែ អត្តា ដទៃនោះ មិនមាន, ព្រោះ ដូច្នោះ ទើបព្រះដ៏មានព្រះភាគទ្រង់ត្រាស់ ថា ទាំងមិនមែន ជារបស់ បុគ្គលទាំងឡាយ ដទៃទៀត នោះឡើយ ៕៚
Dhamma Home🌺🌳🌺
សល់អី? ប្រឹងរាល់ថ្ងៃនឹង?
ទឹកចិត្តស្នេហាកាប់ឆ្ការវណ្ណៈ ទឹកជន់ហូរចាក់ទំលាក់ច្រាំងដី។
ផ្លូវចាស់បាត់ទៅបង្កើតផ្លូវថ្មី មនុស្សនឹងផែនដីនរណាជាម្ចាស់?
អតីតអស់ទៅនៅសល់បច្ចុប្បន្ន អានាគតមកទាន់នៅសល់អីខ្លះ?
ចុងក្រោយគឺស្លាប់ចោលកាយស្រឡះ នរណាជាម្ចាស់យូរណាស់មកហើយ។
សេចក្តីល្អកើតឡើងបានពីរ ម៉ែពុក យាយ តា របស់យើង
គ្រប់គ្នា គួរបង្រៀនកូនតូចៗរបស់អ្នកឲ្យចេះ គោរពបូជា
ចំពោះបុគ្គលដែលគួរបូជា ។
មនុស្សល្អសីល ប្រាសមន្ទិល ដូចចន្ទចរ
មនុស្សស្អាតធម៌ បវរចិត្ត ពិតចរណៃ
មនុស្សល្អស្អាត ខ្ពស់ត្រូវខ្នាត មានតម្លៃ
ជាមនុស្សថ្លៃ រស់មានន័យ សិរី ភទ្រ ។
បុគ្គលមានសេចក្តីល្អចំពោះបុត្រតែមួយ ជាទីស្រឡាញ់
យ៉ាងណា បុគ្គលត្រូវមានសេចក្តី ក្សេមក្សាន្ត មាន
សោត្តិភាព ចំពោះសព្វសត្វក្នុងទិសទាំងពួងក៏ ដូច្នោះដែរ ។
(សោបាកត្ថេរ _បិដក ៥៦ ទំព័រ ១៤៥)
២៣ គុម្ភៈ ២០២១
(អត្តា ហិ អត្តនោនាថោ កោហិ នាថោ បរោ សិយា អត្តនា ហិ
សុទន្តេន នាថំ លភតិ ទុល្លភំ)
ពាក្យថា (ទីពឹង )ក្នុងទីនេះ គឺសំដៅយកអំណាចនៃ
កុសលកម្ម រហូតដល់( មគ្គផល) ដែលមិនអាចអ្នកដទៃ
ណាមួយមកជំនួស អំណាចនេះបានឡើយ ប៉ុន្តែកល្យាណ
មិត្តរមែង មានឧបការៈ ក្នុងទីពឹងនេះបាន ដោយពិតប្រាកដ ។
សូមជួនបុណ្យបានប្រគេន ភេសជ្ជៈទាន ចូលបានដល់ញាតិ
របស់ខ្ញុំព្រះករុណាផង និងសពសត្វទាំងឡាយផង សាធុ ។
២០ គុម្ភៈ ២០២១ យសោធបុរៈ
មនុស្សយើង កើតមក សុទ្ធតែធ្លាប់បានសន្សំទាំងសន្តានល្អ និង សន្តានមិនល្អ ជាប់មកជាមួយ។
អាស្រ័យលើខ្លួនយើង តើយើងចង់រក្សាសន្តានល្អ ដែលមានស្រាប់ និងកែសន្តានមិនល្អនោះចេញ ឬក៏ត្រូវចោលសន្តានល្អ បំពេញសន្តានអាក្រក់នោះទៅវិញ?
បើយើងចង់រក្សាសន្តានល្អរបស់យើង យើងត្រូវរស់នៅក្នុងភាពជាខ្លួនឯងរហូតទៅ ដោយមិនអនុញ្ញាតឱ្យលោកធម៌ទាំង៨ មានលាភ អត់លាភ មានយស អត់យស ការសរសើរ និន្ទា សុខ ទុក្ខ ជាដើមនោះ មកបង្វែរយើងឱ្យខុសទិសដៅនោះឡើយ។ មានតែត្រូវបំពេញចំនុចខ្វះខាត គឺសេចក្តីល្អ របស់យើងឱ្យបានកាន់តែច្រើនឡើងៗ និង កំចាត់បង់សន្តានអាក្រក់ៗចេញពីចិត្តសន្តានរបស់យើងបន្តិចម្តងៗទៅវិញ នោះនៅទីបំផុត យើងនឹងក្លាយទៅជាមនុស្សល្អពិតៗ និងបានរស់នៅជាមួយនឹងខ្លួនឯងរហូតតទៅ ដោយមិនបានបោះបង់ខ្លួនឯងចោលនោះឡើយ។
ផ្ទុយទៅវិញ បើយើងផ្តោតតែលើអ្វីជាខាងក្រៅៗ ជាងខ្លួនឯងនោះ យើងនឹងត្រូវបាត់បង់ខ្លួនឯងជាក់ជាមិនខានឡើយ។
ចោលអ្វីចោលបាន តែកុំចោលប្រាណ ក្នុងវដ្តសង្សារ ព្រោះក្នុងលោកនេះ អត់មានអ្នកណា អាចជួយអាត្មា ក្រៅពីខ្លួនឡើយ។
ថ្ងៃ អង្គារ ៥ កើត ខែ ផល្គុន ឆ្នាំ ជូត ទោស័ក ព.ស. ២៥៦៤
ត្រូវនឹងថ្ងៃ អង្គារ ទី ១៦ ខែ កុម្ភៈ គ.ស. ២០២១
🌸🌹🌹 ៣៩ 🌹🌹🌸
សូមពុទ្ធបរិស័ទត្រេកអរអនុមោទនាសិក្សា
អដ្ឋកថា ជាតក ឯកនិបាត ភាគ ទី ១
ដែលប្រែសម្រួលដោយ ឧបាសក ឡាន សុខុម
ត…………..
🌿🌸🙏🌸🙏🌸🙏🌸🙏🌸🙏🌸🙏🌸🙏🌸🌿
សួរថា ឱត្តប្បៈ ឈ្មោះថា មានលោកជាធំ ( នោះ ) តើដូចម្ដេច ។
ឆ្លើយថា កុលបុត្តខ្លះ ក្នុងលោកនេះ ធ្វើលោកឲ្យជាធំ ឲ្យជាប្រធាន ហើយមិនធ្វើបាបកម្ម សមដូចព្រះតម្រាស់ដែលត្រាស់ទុកថា
លោកសន្និវាសនេះសោតក៏ធំ ទោះក្នុងលោកសន្និវាសធំមែន ក៏ គង់មានសមណព្រាហ្មណ៍ជាអ្នកមានឫទ្ធិ មានទិព្វចក្ខុ ដឹងចិត្តបុគ្គលដទៃ ពួកសមណព្រាហ្មណ៍ទាំងនោះ រមែងឃើញអំពីចម្ងាយ ទោះនៅជិតក៏មិនប្រាកដ រមែងដឹងច្បាស់នូវចិត្តដោយចិត្ត ពួកសមណព្រាហ្មណ៍ ទាំងនោះ គង់ដឹងអាត្មាអញយ៉ាងនេះថា ម្នាលអ្នកដ៏ចម្រើន សូមអ្នក មើលកុលបុត្តនេះ ចេញចាកផ្ទះមកបួស ដោយសទ្ធាហើយ នៅតែច្របូកច្របល់ ដោយធម៌ជាអកុសលដ៏លាមក ។
ម្យ៉ាងទៀត គង់មានពួកទេវតា ដែលមានឫទ្ធិ មានទិព្វចក្ខុ ដឹងចិត្តបុគ្គលដទៃ ពួកទេវតាទាំងនោះ តែង ឃើញអំពីចម្ងាយ ទោះនៅជិតក៏មិនប្រាកដ រមែងដឹងចិត្តដោយចិត្ត ពួកទេវតាទាំងនោះ គង់ដឹងអាត្មាអញយ៉ាងនេះថា ម្នាលអ្នកដ៏ចម្រើន សូម អ្នកមើលកុលបុត្តនេះ ចេញចាកផ្ទះមកបួសដោយសទ្ធាហើយ នៅតែ ច្របូកច្របល់ ដោយធម៌ជាអកុសលដ៏លាមក ។
ភិក្ខុនោះពិចារណា ដូច្នេះថា អាត្មាអញនឹងប្រារព្ធព្យាយាម មិនឲ្យធូរថយ នឹងប្រុងសតិ មិន ឲ្យវង្វេងភ្លេច ឲ្យកាយស្ងប់រម្ងាប់ មិនឲ្យធូរថយ ឲ្យចិត្តតម្កល់មាំ មាន អារម្មណ៍តែមួយ ។ លុះភិក្ខុនោះ ប្រារព្ធលោកឲ្យជាអាធិបតេយ្យហើយ តែងលះបង់អកុសល ចម្រើនកុសល លះបង់អំពើដែលប្រកបដោយ ទោស ចម្រើនតែអំពើដែលមិនមានទោស រក្សាខ្លួនឲ្យស្អាត ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ នេះហៅថា លោកាធិបតេយ្យ (១ ) ។
ក្នុងពាក្យថា ហិរិ តាំងនៅក្នុងសភាវៈខ្មាស ឱត្តប្បៈ តាំងនៅក្នុងសភាវៈខ្លាចនេះ មានវិនិច្ឆ័យដូចតទៅនេះថា
ការតាំងនៅក្នុងលជ្ជីធម៌ ឈ្មោះថា ហិរិ ហិរិតាំងនៅដោយសភាវៈនោះ ការខ្លាចចំពោះអបាយ ឈ្មោះថា ឱត្តប្បៈ ឱត្តប្បៈរមែងតាំងនៅដោយសភាវៈនោះ ហិរិនិងឱត្តប្បៈទាំងពីរនោះ រមែងប្រាកដក្នុងការវៀរចាកបាប ។ ពិតហើយ បុគ្គលខ្លះក្នុងលោកឈានចុះកាន់ធម៌ គឺការខ្មាសជាខាងក្នុងមិនធ្វើបាបកម្ម ដូចកុលបុត្ត កាលបន្ទោបង់ឧច្ចារៈបស្សាវៈជា ដើម ឃើញបុគ្គលម្នាក់ដែលគួរខ្មាស គប្បីជាអ្នកដល់នូវការខ្មាស ត្រូវ ឧច្ចារៈឬបស្សាវៈបៀតបៀនដ៏ខ្លាំងក្លា ក៏មិនអាចបន្ទោបង់ឧច្ចារៈបស្សាវៈនោះបានដូច្នោះ បុគ្គលពួកខ្លះជាអ្នកខ្លាចភ័យក្នុងអបាយ ក៏មិនហ៊ានធ្វើបាបកម្ម ក្នុងសេចក្ដីនោះ មានឧបមាយ៉ាងនេះថា ដូចដុំដែកពីរដុំ មួយដុំត្រជាក់តែប្រឡាក់ទៅដោយលាមក មួយដុំក្ដៅឆេះដោយភ្លើង ក្នុងដុំដែកទាំងពីរនោះ បណ្ឌិតខ្ពើមរអើមមិនចាប់ដុំដែកត្រជាក់ ព្រោះខ្លាចប្រឡាក់លាមក មិនចាប់ដុំដែកក្ដៅព្រោះខា្លចភ្លើងឆេះ យ៉ាងណា ក្នុង សេចក្ដីដែលពោលអំពីហិរិនិងឱត្តប្បៈនេះ ក៏ដូច្នោះ គប្បីជ្រាបការឈមចុះកាន់លជ្ជីធម៌ដែលជាខាងក្នុង ហើយមិនធ្វើបាបកម្ម ដូចបណ្ឌិតខ្ពើមនូវដុំដែកត្រជាក់ដែលប្រឡាក់លាមក ទើបមិនចាប់ និងគប្បីជ្រាបការមិនធ្វើបាប ព្រោះខ្លាចភ័យក្នុងអបាយ ដូចការដែលបណ្ឌិតមិនចាប់ដុំដែកក្ដៅ ព្រោះខ្លាចឆេះដូច្នោះ ។ បទទាំងពីរនេះ ហិរិ មានលក្ខណៈខ្មាស ឱត្តប្បៈ មានលក្ខណៈខ្លាចទោសនិងឃើញភ័យ ដូច្នេះ រមែងប្រាកដចំពោះក្នុងការវៀរចាកបាបប៉ុណ្ណោះ ពិតហើយ បុគ្គលខ្លះញ៉ាំងហិរិមានលក្ខណៈខ្មាសឲ្យកើតឡើងដោយហេតុ ៤ ប្រការ គឺពិចារណាដល់ភាព ជាធំដោយជាតិ ១ ពិចារណាដល់ភាពជាធំនៃព្រះសាស្ដា ១ ពិចារណាដល់ភាពជាធំដោយទ្រព្យ គឺមរតក ១ និងពិចារណាដល់ភាពជាធំនៃសព្រហ្មចារី ១ ហើយមិនធ្វើបាប ។
បុគ្គលពួកខ្លះ ញ៉ាំងឱត្តប្បៈដែល មានលក្ខណៈខ្លាចទោស និងឃើញភ័យឲ្យតាំងឡើងដោយហេតុ ៤ ប្រការ គឺភ័យក្នុងការតិះដៀលខ្លួនឯង ១ ភ័យក្នុងការតិះដៀលអំពីអ្នក ដទៃ ១ ភ័យគឺអាជ្ញា ១ ភ័យក្នុងទុគ្គតិ ១ ហើយមិនធ្វើបាប ។ ក្នុង ហិរិនិងឱត្តប្បៈនេះ គប្បីពោលការពិចារណាដល់ភាពជាធំដោយជាតិជាដើម និងភ័យក្នុងការតិះដៀលជាដើមឲ្យពិស្ដារ សេចក្ដីពិស្ដាររបស់ ការពិចារណាភាពជាធំដោយជាតិជាដើមនោះ បានពោលទុកហើយក្នុងអដ្ឋកថា អង្គុត្តរនិកាយឯណោះ ។
បទថា សុក្កធម្មសមាហិតា សេចក្ដីថា កុសលធម៌ដែលគួរធ្វើ មានហិរិឱត្តប្បៈនេះឯងជាដើម ឈ្មោះថា សុក្កធម៌ គឺធម៌ស កាល ពោលដោយន័យរួម គឺកាន់យកដោយសរុប សុក្កធម៌នោះ គឺធម៌ដែល ជាលោកិយនិងលោកុត្តរៈ ដែលប្រព្រឹត្តទៅក្នុងភូមិ ៤ ដែលប្រកបហើយ ប្រកបព្រមហើយ ដោយហិរិនិងឱត្តប្បៈទាំងពីរនោះ ។
បទថា សន្តោ សប្បុរិសា លោកេ សេចក្ដីថា ឈ្មោះថាជា អ្នកស្ងប់រម្ងាប់ ព្រោះកាយកម្មជាដើមស្ងប់រម្ងាប់ហើយ ឈ្មោះថាជា សប្បុរស ព្រោះជាបុរសដែលល្អដោយកតញ្ញូកតវេទី ។ ក្នុងបទថា លោកេ នេះ លោកមានច្រើនគឺ សង្ខារលោក សត្វលោក ឱកាសលោក ខន្ធលោក អាយតនលោក និងធាតុលោក ក្នុងលោកទាំងនោះ សង្ខារលោក លោកបានពោលទុកក្នុងប្រយោគនេះថា លោក ១ បានដល់ពួកសត្វទាំងអស់ដែលតាំងនៅបានដោយអាហារ លោក ២ បានដល់នាម ១ រូប ១ លោក ៣ បានដល់វេទនា ៣ លោក ៤ បានដល់អាហារ ៤ លោក ៥ បានដល់ឧបាទានក្ខន្ធ ៥ លោក ៦ បានដល់អាយតនៈខាងក្នុង ៦ លោក ៧ បានដល់ទីតាំងនៃ វិញ្ញាណ ៧ លោក ៨ បានដល់លោកធម៌ ៨ លោក ៩ បានដល់ទី នៅរបស់សត្វ ៩ លោក ១០ បានដល់អាយតនៈទាំង ១០ លោក ១២ បានដល់អាយតនៈ ១២ លោក ១៨ បានដល់ធាតុ ១៨ ( ២ ) ។
លោក មានខន្ធលោកជាដើម រួមក្នុងសង្ខារលោកនោះឯង ។ ចំណែកសត្វលោក លោកពោលក្នុងប្រយោគជាដើមថា លោកនេះ លោកខាងមុខ ទេវលោក មនុស្សលោកជាដើម ឱកាសលោក លោក ពោលទុកក្នុងប្រយោគនេះថា
យាវតា ចន្ទិមសុរិយា បរិហរន្តិ
ទិសា ភន្តិ វិរោចនា
តាវ សហស្សធា លោកោ
ឯត្ថ តេ វត្តតី វសោ ។
ព្រះចន្ទនិងព្រះអាទិត្យទាំងឡាយ ដើរបំភ្លឺ
ទិសទាំងឡាយឲ្យភ្លឺបានត្រឹមណា លោកគឺ
ចក្កវាឡទាំងមួយពាន់ ក៏កំណត់ត្រឹមនោះ
អំណាចរបស់អ្នក ប្រព្រឹត្តទៅបានតែត្រឹម
ចក្កវាឡ មួយពាន់នុ៎ះ ( ៣ ) ។
១- បិ.៤១ , ទំ.១១៥ ។ ២- បិ.៦៩ , ទំ.២៧៥ ។ ៣-បិ. ២២ , ទំ. ៣៦៨ ។
នៅមានត ………..
🌿🌸🙏🌸🙏🌸🙏🌸🙏🌸🙏🌸🙏🌸🙏🌸🌿
🌺សញ្ញោជនៈ
សញ្ញោជន(គ្រឿងចង)គឺ កិលេដែលចងពួកសត្វទុក(ក្នុងសង្សារវដ្ត)។
តាមធម្មតាក្នុងសន្តានរបស់បុថុជ្ជនទាំងឡាយនោះ រមែងមានធម្មជាតិមួយប្រភេទដែលប្រៀបដូច ខ្សែធំ១០ខ្សែដែលចងនូវសត្វទាំងឡាយទុកមិនឲ្យទៅចាកទុក្ខបាន ។ ខ្សែទាំង១០នោះ បានដល់ សំយោជនៈនោះឯង បណ្តាខ្សែគឺសំយោជនៈនោះក៏នាំសត្វនោះឲ្យទៅកើតក្នុងភូមិ ដែលទាក់
ទងជាមួយសំយោជនៈនោះៗ ដោយអាស្រ័យកម្មដែលសត្វនោះៗធ្វើឡើង ។
🌺សញ្ញោជនៈ ក្នុងព្រះសូត្រមាន ១០ យ៉ាងគឺ៖
១. កាមរាគសញ្ញោជនៈ ២. រូបរាគសញ្ញោជនៈ
៣. អរូបរាគសញ្ញោជនៈ ៤. បដិឃសញ្ញោជនៈ
៥. មានសញ្ញោជនៈ ៦. ទិដ្ឋិសញ្ញោជនៈ
៧. សីលព្វតបរាមាសសញ្ញោជនៈ ៨. វិចិកិច្ឆាសញ្ញោជនៈ
៩. ឧទ្ធច្ចសញ្ញោជនៈ ១០. អវិជ្ជាសញ្ញោជនៈ
🌺សញ្ញោជនៈក្នុងព្រះអភិធម្មមាន ១០ យ៉ាងដ៏ទៃទៀត
១. កាមរាគសញ្ញោជនៈ ២. ភវរាគសញ្ញោជនៈ
៣. បដិឃសញ្ញោជនៈ ៤. មានសញ្ញោជនៈ
៥. ទិដ្ឋិសញ្ញោជនៈ ៦. សីលព្វតបរាមាសសញ្ញោជនៈ
៧. វិចិកិច្ឆាសញ្ញោជនៈ ៨. ឥស្សាសញ្ញោជនៈ
៩. មច្ឆរិយសញ្ញជនៈ ១០. អវិជ្ជាសញ្ញោជនៈ ។
🌺សេចក្តីអធិប្បាយក្នុងគម្ពីរបរមត្ថជោតិកៈ
សញ្ញោជនមាន ១០ យ៉ាង ( តាមន័យព្រះសូត្រ )
១- កាមរាគសញ្ញោជនៈ ធម្មជាតិចងសត្វទុកដោយអាការៈជាប់ជំពាក់ក្នុង
កាមគុណអារម្មណ៍ អង្គធម៌ បានដល់ លោភចេត
សិកនៅក្នុងលោភមូលចិត្ត ៨ ដួង ។
២- រូបរាគសញ្ញោជនៈ ធម្មជាតិចងសត្វទុកដោយអាការៈជាប់ជំពាក់ក្នុង
រូបភព អរូបភព ឬរូបឈាន អរូបឈាន អង្គធម៌
បានដល់ ចេតសិកនៅក្នុងទិដ្ឋិគតវិប្បយុត្ត ៤ ដួង ។
៣- អរូបរាគសញ្ញោជនៈ ធម្មជាតិចងសត្វទុកដោយអាការៈជាប់ក្នុងអរូបភព
ឬអរូបឈានអង្គធម៌ បានដល់ លោភចេតសិក
នៅក្នុងទិដ្ឋិគតវិប្បយុត្តចិត្ត ៤ ដួង ។
៤- បដិឃសញ្ញោជនៈ ធម្មជាតិចងសត្វទុកដោយអាការៈក្រោធ អង្គធម៌
បានដល់ ទោសចេតសិកនៅក្នុងទោសមូល
ចិត្ត២ ដួង ។
៥- មានសញ្ញោជនៈ ធម្មជាតិចងសត្វទុកដោយអាការៈលើកតម្កើនខ្លួន
អង្គធម៌ បានដល់ចេតសិកនៅក្នុងទិដ្ឋិគតវិប្បយុត្ត
ចិត្ត ៤ ដួង ។
៦- ទិដ្ឋិសញ្ញោជនៈ ធម្មជាតិចងសត្វទុកដោយអាការៈបដិបត្តិខុស
អង្គធម៌ បានដល់ ទិដ្ឋិចេតសិក នៅក្នុងទិដ្ឋិគត
សម្បយុត្តចិត្ត ៤ ដួង ។
៧- សីលព្វតបរាមាសសញ្ញោជនៈ ធម្មជាតិចងសត្វទុកដោយអាការៈបដិបត្តិ
ខុស អង្គធម៌ បានដល់ ទិដ្ឋិចេតសិកនៅក្នុងទិដ្ឋិគត
សម្បយុត្តចិត្ត៤ដួង ។
៨- វិចិកិច្ឆាសញ្ញោជនៈ ធម្មជាតិចងសត្វទុកដោយអាការៈសង្ស័យក្នុងវត្ថុ
ដែលគួរជឿ អង្គធម៌ បានដល់ វិចិកិច្ឆាចេតសិក
នៅក្នុងវិចិកិច្ឆា សម្បយុត្តចិត្ត ១ ដួង ។
៩- ឧទ្ធច្ចសញ្ញោជនៈ ធម្មជាតិចងសត្វទុកដោយអាការៈរវើរវាយ អង្គធម៌
បានដល់ឧទ្ធច្ចចេតសិក នៅក្នុងអកុសល
ចិត្ត ១២ ដួង ។
១០- អវិជ្ជាសញ្ញោជនៈ ធម្មជាតិចងសត្វទុកដោយអាការៈវង្វេងមិនដឹងតាម
សេចក្តីពិត អង្គធម៌ បានដល់ មោហចេតសិកនៅក្នុង
អកុសលចិត្ត ១២ ដួង ។
🌺សញ្ញោជនមាន ១០ យ៉ាង ( តាមន័យព្រះអភិធម្ម )
១- កាមរាគសញ្ញោជនៈ ធម្មជាតិចងសត្វទុកដោយអាការៈជាប់ជំពាក់ក្នុង
កាមគុណអារម្មណ៍អង្គធម៌បានដល់លោភចេត
សិកនៅក្នុងលោភមូលចិត្ត ៨ ដួង ។
២- ភវរាគសញ្ញោជនៈ ធម្មជាតិចងសត្វទុកដោយអាការៈជាប់ជំពាក់ក្នុង
រូបភព អរូបភព ឬរូបឈាន អរូបឈាន អង្គធម៌
បានដល់ លោភចេតសិកនៅក្នុងទិដ្ឋិគតវិប្បយុត្ត
ចិត្ត ៤ ដួង ។
៣- បដិឃសញ្ញោជនៈ ធម្មជាតិចងសត្វទុកដោយអាការៈក្រោធ អង្គធម៌
បានដល់ ទោសចេតសិក នៅក្នុងទោសមូល
ចិត្ត ២ ដួង ។
៤- មានសញ្ញោជនៈ ធម្មជាតិចងសត្វទុកដោយអាការៈលើកតម្កើនខ្លួន
អង្គធម៌ បានដល់ មានៈចេតនៅក្នុងទិដ្ឋិគតវិប្បយុត្ត
ចិត្ត ៤ ដួង ។
៥- ទិដ្ឋិសញ្ញោជនៈ ធម្មជាតិចងសត្វទុកដោយអាការៈបដិបត្តិខុស
អង្គធម៌ បានដល់ ទិដ្ឋិចេតសិក នៅក្នុងទិដ្ឋិគតសម្ប
យុត្តចិត្ត ៤ ដួង ។
៦-សីលព្វតបរាមាសសញ្ញោជនៈ ធម្មជាតិចងសត្វទុកដោយអាការៈបដិបត្តិខុស
អង្គធម៌ បានដល់ ទិដ្ឋិចេតសិកនៅក្នុងទិដ្ឋិគតសម្ប
យុត្តចិត្ត ៤ ដួង ។
៧- វិចិកិច្ឆាសញ្ញោជនៈ ធម្មជាតិចងសត្វទុកដោយអាការៈសង្ស័យក្នុងវត្ថុ
ដែលគួរជឿ អង្គធម៌ បានដល់ វិចិកិច្ឆា ចេតសិកនៅ
ក្នុងវិចិកិច្ឆាសម្បយុត្តចិត្ត ១ដួង ។
៨- ឥស្សាសញ្ញោជនៈ ធម្មជាតិចងសត្វទុកដោយអាការៈច្រណែនក្នុងសេ
ចក្តីល្អរបស់អ្នកដទៃ អង្គធម៌ បានដល់ ឥស្សាចេត
សិកនៅក្នុងទោសមូលចិត្ត ២ ដួង ។
៩- មច្ឆរិយសញ្ញោជនៈ ធម្មជាតិចងសត្វទុកដោយអាការៈកំណាញ់ហួង
ហែងក្នុងសម្បត្តិ ឬសេចក្តីល្អរបស់ខ្លួន អង្គធម៌
បានដល់ មច្ឆរិយចេសិកនៅក្នុងទោសមូល២ ដួង ។
១០- អវិជ្ជាសញ្ញោជនៈ ធម្មជាតិចងសត្វទុកដោយអាការៈវង្វេងមិនដឹងតាម
សេចក្តីពិត អង្គធម៌ បានដល់ មោហចេតសិកនៅ
ក្នុងអកុសលចិត្ត ១២ ដួង ។
🌺ការលះសញ្ញោជនៈ ១០ ដោយ៖
១- កាមរាគសញ្ញោជនៈ លះដោយ អនាគាមិមគ្គ
២- ភវរាគសញ្ញោជនៈ លះដោយ អរហត្តមគ្គ
៣- បដិឃសញ្ញោជនៈ លះដោយ អនាគាមិមគ្គ
៤- មានសញ្ញោជនៈ លះដោយ អរហត្តមគ្គ
៥- ទិដ្ឋិសញ្ញោជនៈ លះដោយ សោតាបត្តិមគ្គ
៦- សីលព្វតបរាមាសសញ្ញោជនៈ លះដោយ សោតាបត្តិមគ្គ
៧- វិចិកិច្ឆាសញ្ញោជនៈ លះដោយ សោតាបត្តិមគ្គ
៨- ឥស្សាសញ្ញោជនៈ លះដោយ សោតាបត្តិមគ្គ
៩- មច្ឆរិយសញ្ញោជនៈ លះដោយ សោតាបត្តិមគ្គ
១០- អវិជ្ជាសញ្ញោជនៈ លះដោយ អរហត្តមគ្គ ។
សីល មេវិធ.សិក្ខេថ អស្មឹ លោកេ សុសិក្ខិតំ សីលំ ហិ
សព្វសម្បត្តឹ ឧបនាមេតិ.សេវិតំ…..។
__បុគ្គលគប្បីសិក្សានូវសីល.ឱ្យជាសីលដែលខ្លួនសិក្សាល្អ
ហើយក្នុងលោកនេះ. ព្រោះថាសីលដែលបុគ្គលសេពហើយរមែងបង្អោនមកនូវសម្បត្តិទាំងពួង…..៕
15កើត ពេញបូណ៌មី ខែមិគសិរ.ពស2563
………………….. 11. 12. 2019
